Η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ συμμετέχει στην πρώτη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση του Δήμου Κορινθίων και του Κέντρου Πολιτισμού, Αθλητισμού και Περιβάλλοντος (ΚΕ.Π.Α.Π),  την Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου, παρουσιάζοντας πλούσιο εορταστικό  πρόγραμμα με δημοφιλή έργα που επιλέχθηκαν ειδικά για την συγκεκριμένη εκδήλωση.

Θα προηγηθεί η φωταγώγηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην κεντρική πλατεία (Περιβολάκια) στις 18:00 συνοδεία του συνόλου Χάλκινων Πνευστών της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας , το οποίο θα ερμηνεύσει γνωστές χριστουγεννιάτικες μελωδίες σε μεταγραφή για χάλκινα πνευστά. Συγκεκριμένα θα ακουστούν τα:

Canzon per sonar primi toni a 8 του Giovanni Gabrieli
Christmas Crackers Suite, του John Iveson
Jingle Bells-Deck the Halls
A Carol Fantasy
We wish you a merry Christmas
White Christmas του Σπύρου Μαυρόπουλου

Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ

Θα ακολουθήσει συναυλία της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ, στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου στις 19:00.
Η συναυλία περιλαμβάνει τα παρακάτω έργα:

Johann Pachelbel: Canon and Gigue for strings and continuo in D major P.37
Ο Johann Pachelbel (1653-1706) υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Γερμανούς οργανίστες της εποχής του και οι συνθεσεις του χαρακτηρίζονται από μελωδικές εμπνεύσεις και αρμονική απλότητα. Το έργο του «Κανόνας σε ρε» είναι αρχικά γραμμένο για τρία βιολία και μπάσο κοντίνουο. Δεν είναι γνωστές ούτε η ημερομηνία ούτε οι συνθήκες σύνθεσής του (οι προτεινόμενες ημερομηνίες κυμαίνονται από το 1680 έως το 1706) και το παλαιότερο σωζόμενο χειρόγραφο αντίγραφο του κομματιού χρονολογείται από τον 19ο αιώνα. Ο εναλλακτικός τίτλος του κομματιού είναι « Κανόνας και Ζίγκα σε ρε», παραπέμπτοντας στον ομώνυμο χορό της εποχής μπαρόκ, με καταγωγή από τον παραδοσιακό βρετανικό χορό τζιγκ, με τον οποίο έπεφτε η αυλαία των παραστάσεων στο πρώιμο αγγλικό θέατρο.

Johann Sebastian Bach: Orchestral Suite no 3, 2 movement (Air) D major BWV 1068
Ο Johann Sebastian Bach (1685-1750) έγραψε συνολικά τέσσερις ορχηστρικές σουίτες και τις ονόμασε ουβερτούρες, όρος που στο γερμανικό μπαρόκ αναφερόταν σε μια σουίτα με χορευτικά κομμάτια, η οποία ξεκινά με μια ουβερτούρα στο στυλ του γαλλικού μπαρόκ.  Η Ορχηστρική σουίτα αρ. 3 σε ρε μείζονα, BWV 1068, αποτελείται από έξι μέρη, εκ των οποίων το πιό διάσημο είναι το δεύτερο με την ονομασία Air.

Wolfgang Amadeus Mozart: String Serenade no 13(Eine kleine Nachtmusik) K. 525
Μία από το πιο γνωστές συνθέσεις του Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791), που φέρει τον αριθμό 525 στον κατάλογο Κέχελ με την εργογραφία του σπουδαίου αυστριακού συνθέτη. Γράφτηκε στη Βιέννη και ολοκληρώθηκε στις 10 Αυγούστου 1787. Ο συνθέτης δεν έδωσε τίτλο στο έργο αυτό, αλλά, όπως αναφέρει σε κάποιες σημειώσεις του, είναι μία «Μικρή νυχτερινή μουσική», τίτλος που επικράτησε αργότερα. Το έργο είναι γνωστό και ως «Σερενάτα αρ. 13, σε σολ».
H «Μικρή Νυχτερινή Μουσική» αρχικά ήταν γραμμένη για κουιντέτο εγχόρδων (2 βιολιά, βιόλα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο) και αποτελείτο από πέντε μέρη, το δεύτερο από τα οποία («Minuet and Trio»), είτε χάθηκε, είτε αφαιρέθηκε από τον συνθέτη για κάποιο λόγο. Το έργο σήμερα ακούγεται κυρίως από ορχήστρα εγχόρδων και αποτελείται από τα εξής τέσσερα μέρη:
Allegro , Romanze -Andante , Menuetto-Allegretto , Rondo: Allegro

Edward Elgar (1857-1934): Αποσπάσμα από τη Σερενάτα για έγχορδα σε μι ελάσσονα, έργο 20
Η τρυφερή Σερενάτα για ορχήστρα εγχόρδων, έργο 20, την οποία ο συνθέτης ολοκλήρωσε το 1892, θεωρείται ως η πρώτη από τις συνθέσεις του που επιβίωσε μέχρι σήμερα στο ρεπερτόριο, τόσο στην Αγγλία, όσο και παγκοσμίως. Η πρώτη δημόσια εκτέλεση της Σερενάτας αναφέρεται στις 21 Ιουλίου 1896 στην Αμβέρσα του Βελγίου.

Piotr Ilyich Tchaikovsky (1840-1893): Αποσπάσματα από τη Σερενάτα για έγχορδα σε ντο μείζονα, έργο 4
Η Σερενάτα για έγχορδα του Τσαϊκόφσκι είναι ένα κλασικό δείγμα του ύστερου ρομαντισμού, που καθηλώνει με το μελωδικό και συναισθηματικό της πλούτο, αποτελώντας δικαίως μία από τις αγαπημένες του δημιουργίες.

Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ
Μουσική διεύθυνση: Μιχάλης Παπαπέτρου

Είσοδος μόνο για εμβολιασμένους και νοσήσαντες το τελευταίο εξάμηνο.

Μιχάλης Παπαπέτρου